باورت هم نمیشود پسرم که یک ذره احساس تنهایی و دلتنگی نمیکنم؛ باورت هم نمیشود که به اندازه ثانیهای هم حوصلهام سرنمیرود؛ باورت نمیشود که چقدر سرم را شلوغ کردهای و چقدر سرگرم شدهام.
سپاس که تو در کنار من هستی، دستانت را می بوسم که منت سر لحظههایم گذاشتهای.
باور کن خندههای امروز تو که دیگر نه ناخودآگاه که هدفمند و از سر خوشامدت هستند ،اگر هم به من و به شکلکهایی که برایت در میآورم باشد، لذتی دارد بالاتر از آنکه بتوان نوشت و گفت.
دوستت دارم کوچولوی دوست داشتنی